KONSTANTINOS P. KAVAFIS – LOS TRAGALUCES

Traducción: Mario Domínguez Parra

En estas oscuras habitaciones, do

días paso arduos, voy de un lado

a otro a por tragaluces. Cuando un tragaluz

se abra, un consuelo supondrá.

Pero los tragaluces no se hallan o no puedo

hallarlos. Y mejor que no los haya hallado.

Quizá una nueva tiranía sea la luz.

Quién sabe qué nuevas cosas mostrará.

[1897, 1903*]

Τα παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νά βρω τα παράθυρα. — Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θα ’ναι παρηγορία. —Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τά βρω. Και καλύτερα ίσως να μην τα βρω. Ίσως το φως θα ’ναι μια νέα τυραννία. Ποιός ξέρει τί καινούρια πράγματα θα δείξει. [1897, 1903*]