“Acto de desaparición”, libro del que provienen estos poemas
Traducción y nota: Mario Domínguez Parra
AMARILLO ENCENDIDO
Algunas veces
invoco el agua
para que las palabras puedan proseguir
Me esperas
Si bien recuerdo
Pero yo he venido
Nadie va a venir
Más que yo
ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ
Καμιά φορά
Επικαλούμαι το νερό
Για να μπορέσουν να συνεχίζουν οι λέξεις
Με περιμένεις
Αν θυμάμαι καλά
Αλλά εγώ έχω έρθει
Κανείς δεν γίνεται να έρθει
Περισσότερο από μένα
VELAS
Ni una gota pascual
llovió el cielo hoy
Faltaron otra vez los murciélagos
Y las velas de tus ojos
se habían apagado
ΚΕΡΙΑ
Ούτε μια αναστάσιμη σταγόνα
Δεν έβρεξε ο ουρανός σήμερα
Έλειπαν πάλι οι νυχτερίδες
Και τα κεριά απ’ τα μάτια σου
Είχαν σβήσει
ALGUNAS VECES CREO QUE EN TI CONFÍO
Escribo entre mis páginas
Hace frío
Tu lago se ha congelado
Soy un lento malentendido
Soy celeste fósil
Soy monasterio primavera
No recuerdo cómo soy
Pero en ti confío
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΣΕ ΕΛΠΙΖΩ
Γράφω ανάμεσα στις σελίδες μου
Κάνει κρύο
Η λίμνη σου έχει παγώσει
Είμαι μια αργή παρεξήγηση
Είμαι γαλάζιο ορυκτό
Είμαι μονή άνοιξη
Δεν θυμάμαι πώς είμαι
Αλλά σε ελπίζω
DESEO FICHADO
Todos los poemas que escribía sobre tu cuerpo
Los borró la lluvia una noche
Llórame para desprenderme
No aguanto más aquí
Dentro del dolor
De este mar insaciable
Que tiene sed de piel
Se supone
Que no deberías morir nunca
Se supone
Que me quedé para recordar
ΣΕΣΗΜΑΣΜΕΝΟΣ ΠΟΘΟΣ
Όλα τα ποιήματα που έγραφα στο σώμα σου
Τα έσβησε μια νύχτα η βροχή
Δάκρυσέ με να βγω
Δεν αντέχω άλλο εδώ
Μέσα στην οδύνη
Αυτής ης αχόρταγης θάλασσας
Που διψάει για δέρμα
Υποτίθεται
Ότι δεν έπρεπε να πεθάνεις ποτέ
Υποτίθεται
Ότι έμεινα να θυμάμαι
Nota bibliográfica
El poeta y narrador griego Stavros Stavrópulos es autor de los siguientes libros:
Me descuartizo (ΔΙΑΜΕΛΙΖΟΜΑΙ, Εκδόσεις Βασδέκης, 1983).
El rock que interpretan tus ojos: una historia a todo volumen (ΤΟ ΡΟΚ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, Μια ιστορία στη διαπασών, Απόπειρα, 2002).
Luz de mujer, libro coescrito con Manolis Tsantakis (ΦΩΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, Εκδόσεις Αστάρτη [μαζί με τον Μανόλη Τσαντάκη], 2004)
Para todo el rock que aguantes todavía: un cuento musical para adultos (ΓΙΑ ΟΣΟ ΡΟΚ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΑΚΟΜΑ, Ένα μουσικό παραμύθι για μεγάλους, Απόπειρα, 2005).
Los otros que soy (ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2007).
En qué se convierten las palabras cuando crecen: historias del pasado y del futuro (ΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ, Ιστορίες από το παρελθόν και το μέλλον, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2008)
Unplugged, 5 entrevistas + 1 + 1, edición no venal (UNPLUGGED, 5 Συνεντεύξεις + 1 + 1, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα [εκτός εμπορίου], 2009).
Dos lugares silencio, un lugar palabras (ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2009).
El amor nos hará pedazos, 112 esbozos de una novela (Ο ΕΡΩΤΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ, 112 σχέδια για ένα μυθιστόρημα, Απόπειρα, 2010).
Más de noche no puede ser (ΠΙΟ ΝΥΧΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, Σημειώσεις για το τέλος του ανθρώπινου μύθου, Εκδόσεις Οξύ, 2011).
Después (ΜΕΤΑ, Απόπειρα, 2012).
Rojo ahumado: un rela-mi-to* sobre lugares (ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, Ένα μυθ-ιστόρημα σημείων, Εκδόσεις Σμίλη, 2013).
Totalmente solos y juntos: cartas a un mundo oculto (ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ, Γράμματα σε έναν αφανέρωτο κόσμο, Εκδόσεις Σμίλη, 2014).
Negro resistente, díptico, edición no venal (ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ ΜΑΥΡΟ, Εκδόσεις Σμίλη [δίπτυχο, εκτός εμπορίου], 2014)
El hombre se rompió (Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΣΠΑΣΕ, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015).
Según mi conciencia (ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ, Εκδόσεις Σμίλη, 2015).
Ejercicios de estilo, coescrito con María Jroniari (ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ, Εκδόσεις Βιβλιόραμα [μαζί με τη Μαρία Χρονιάρη], 2015).
Epílogo, díptico, edición no venal (ΕΠΙΛΟΓΟΣ, Εκδόσεις Σμίλη [δίπτυχο, εκτός εμπορίου], 2015).
Buenas noches, pequeño príncipe, plaqueta, edición no venal (ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ΜΙΚΡΕ ΠΡΙΓΚΙΠΑ, Εκδόσεις Σμίλη [πλακέτα, εκτός εμπορίου], 2016)
Acto de desaparición: 4 estaciones de un otoño (ΠΡΑΞΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ, 4 εποχές ενός φθινοπώρου, Εκδόσεις Σμίλη, 2016), al que pertenecen estos poemas.
*En otra parte me referí al título de un libro de Yorgos Seferis, Μυθιστόρημα, complicadísimo de traducir al castellano. Significa «novela», pero aloja en su interior las palabras «mito», «historia» y «narración». En castellano se suele dejar la transliteración en caracteres latinos, Mithistórima (en traducción de Ramón Irigoyen). Preferí en su momento intentar una traducción, aceptando de antemano la derrota.
